Sztandar szkoły

W 1980 roku Szkoła Podstawowa w Parchowie otrzymała imię gen. Józefa Wybickiego oraz sztandar z wizerunkiem patrona szkoły.

Uroczystość przekazania szkole nowego sztandaru miała miejsce 2 kwietnia 2005 roku w  25-rocznicę nadania szkole imienia. Na sztandarze umieszczone zostały elementy związane z naszą szkołą i jej Patronem oraz symbole narodowe. Sztandar, którym opiekuje się poczet sztandarowy, eksponowany jest podczas ważnych uroczystości szkolnych, środowiskowych, świąt państwowych, kościelnych i nadaje im wysoką rangę, wprowadzając podniosły i uroczysty nastrój .

 

 

Patron szkoły

Józef Wybicki urodził się w 1747 roku w Będominie na Pomorzu w rodzinie średniozamożnej szlachty. Krótko uczęszczał do szkół, samodzielnie jednak zdobył znaczną wiedzę, pogłębianą później przez całe życie. W młodym wieku rozpoczął działalność polityczną, został posłem, uczestniczył w konfederacji barskiej. Brał udział w pracach Komisji Edukacji Narodowej oraz przygotowywaniu przez Andrzeja Zamoyskiego nowego kodeksu praw.

Jako wybitny prawnik uczestniczył w obiadach czwartkowych, a dla królewskiego bratanka Stanisława Poniatowskiego ułożył projekt oczynszowania chłopów w jego dobrach.
Po odrzuceniu przez sejm kodeksu Zamoyskiego w 1780 wycofał się z publicznej działalności i zajął się literaturą.

W 1781 osiadł w Manieczkach, gdzie pisał i wystawiał opery swojego autorstwa. Był posłem na sejm w 1784 i Sejm Czteroletni. Uczestniczył w Insurekcji Kościuszkowskiej w 1794 a, po jej upadku wyemigrował do Paryża. Po przybyciu do Paryża Henryka Dąbrowskiego współorganizował z nim legiony polskie. Do życia publicznego wrócił w 1806 jako pełnomocnik Napoleona na zajmowanych ziemiach polskich. Był wysokim urzędnikiem w Królestwie Polskim.

Zmarł w 1822 roku w Manieczkach w Poznańskiem. W 1962  otwarto Muzeum Wybickiego w jego rodzinnym Będominie (od 1978 działa w Manieczkach) zmienione w 1978 na Muzeum Hymnu Narodowego.

Działalność publiczna Wybickiego łączyła się bardzo ściśle także z jego twórczością literacką. Sięgając po pióro, podejmował aktualną problematykę polityczną oraz kwestie związane z życiem społecznym. W jego dorobku znajdują się utwory dramatyczne i poetyckie. W 1783 napisał "Kulig" – komedię obyczajową o charakterze moralizatorsko-dydaktycznym; z 1791 pochodzą tragedia "Zygmunt August" oraz komedia polityczna "Szlachcic mieszczaninem". Od 1802 spisywał swoje pamiętniki zatytułowane "Życie moje", których jednak nie ukończył.

Najważniejszym dziełem Józefa Wybickiego jest napisana w 1797 roku Pieśń Legionów Polskich we Włoszech (znana jako Mazurek Dąbrowskiego), która z czasem stała się hymnem Polski.